Deze vraag stelt iedere ondernemer zich van tijd tot tijd. De methodiek inzake waardering van een onderneming is een onderwerp waarover al veel inkt gevloeid is. Er bestaat niet zoiets als een vaste formule. Het is geen exacte wetenschap. Daarom is het raadzaam verscheidene benaderingen uit te werken en daarna een gewogen gemiddelde te maken van de resultaten.
1.De methodiek van “multiples” en vergelijking met “market peers” is niet evident, maar geeft snelle indicaties.
In deze methodiek wordt getracht aan de hand van multiplicatoren van financiële gegevens zoals EBITDA (earnings before interest, taxes, depreciation and amortisation) een indicatie te geven van de ondernemingswaarde die men vervolgens met de netto financiële schuld vermindert om de aandelenwaarde te bekomen. Andere financiële criteria waarop multiplicatoren toegepast worden, zijn ondermeer netto winst, omzet, boekwaarde en netto actief waarde. Om de te gebruiken multiplicator te bepalen, verwijst men vaak naar gelijkaardige ondernemingen die op eenzelfde markt of met gelijkaardige producten of diensten actief zijn (“market peers”) die ofwel beursgenoteerd zijn of waarvoor een aandelentransactie recentelijk heeft plaatsgevonden.
2.De discounted cash flow methode (DCF-methode) wordt door velen beschouwd als de enige heilige methode, maar wordt vaak niet objectief toegepast.
Bij de DCF-methode gaat men de toekomstige vrije cash flow verdisconteren waardoor we een ondernemingswaarde bekomen die we verminderen met de netto financiële schulden om de aandelenwaarde te bekomen. De gebuikte discontofactor houdt rekening met de gewogen gemiddelde kapitaalkost van de onderneming (WACC of “weighted average cost of capital”) en ondernemingssectoriële en zelfs landenrisico’s. Die methodiek lijkt waterdicht, maar gebrek aan objectiviteit bij de uitwerking beïnvloeden vaak de waarde van de resultaten.
De meest voorkomende niet correcte toepassing van de DCF-methode is de discrepantie tussen in het verleden gerealiseerde cijfers zoals omzet en cash flow en cijfers gebruikt voor de toekomst. Vaak wordt ook de evolutie van het bedrijfskaptaal buiten beschouwing gelaten, maar hogere omzet betekent hoger bedrijfskapitaal en die wijziging moet afgetrokken worden van de beschikbare vrije cash flow. Een ander moeilijk punt is de restwaarde in het laatste jaar van het gebruikte model en de bepaling van de discontofactor. Een laatste veel voorkomende fout is na volledige uitwerking de resultaten uit de DCF-berekening te corrigeren met factoren zoals een potentiële meerwaarde op activa.
3.Gebruik verscheidene technieken naast elkaar en weeg dan af aan welke methode je het meeste gewicht geeft.
Een goed waarderingsrapport gebruikt een diversiteit aan waarderingselementen en technieken. Zo krijg je een compensatie van overwaarderingen volgens één methode met onderwaarderingen volgens een andere methode. Belangrijk is om aan bepaalde technieken in functie van de situatie meer waarde toe te kennen dan aan andere en aldus een gewogen gemiddelde te bepalen. Je zal op deze manier een vrij goed beeld hebben van de realiteit en ook de minpunten op het gebied van waardering van je onderneming kennen, waardoor je goed voorbereid bent als een opportuniteit zich voordoet.